Bilge

Dağın birinde bir bilge kişi yaşarmış. Herkes tarafından sayılır
sevilirmiş.
Gençlerden biri, bilgenin bilgeliğini kabul etmeyip maskesini düşürmek
istemiş
ve bir plan kurmuş. Küçük bir kuşu iki avucunun arasına yerleştirmiş
ve
bilgeye sormuş:

vurduk

Bir Gün Temel’in babası Vefat Eder… Cenazaye gelen bir aile dostu
Tmel ‘e sorar;

-NasıL oLdu?
-30. Kattan Düştü..
-Vah Vah Desene ÇOK Feci öLdü..
-Yok Yok Öyle öLmedi..Tam Yere düşecekken manavın tentesine çarpıp
tekrar yükseldi..
-Vah Vaahhh ! Daha Şiddetli Çakıldı ozaman.??
-Yokk! Karşıdaki Kasabın tenteden zıpladı Bu sefer yandaki binanın
çatısına..

tarif

Adamın biri, ilk defa gittiği kasabada şaşkın şaşkın gezindikten sonra
yol kenarında duran arabanın yanına sokulmuş ve arka koltukta tek
başına oturan çocuğa:
-Buraların yabancısıyım, demiş. Parkın hemen yanıbaşındaki fırını
arıyorum, çok yakın olduğunu söylediler.
Çocuk arabanın penceresini iyice açtıktan sonra:
-Ben de buraya ilk defa geliyorum, demiş. Ama sağ tarafa gitmeniz
gerekiyor herhalde..
Adam, çocuğun da yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş
ister istemez.

SİMSİYAH DUVARDAN BAŞKA BİRŞEY YOKTU…..

Hastanenin bir koğuşunda şifa bulmaz üç kötürüm bulunuyordu. Koğuşa
ilk gelen, pencerenin yanında, sonra gelen ortada, en son gelen hasta
ise kapının yanında yatıyordu.

Ortada yatan, “iyimser” bi adamdı. Canlı ve neşeli konuşmasıyla,
arkadaşlarının kederlerini azaltmaya çalışıyordu…

Sizin kahveniz nasıl olsun

***Her kahve aynı tadı taşımaz… Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan
ona göre değişir…
***Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun
ağlarken içtiğin kahvenin tadı kederlidir… Kahve telvesine yüreğinin
acısı karışır.

HAYAT GÖNÜLE DOĞRU BİR YÜRÜYÜŞTÜR

Gönüle doğru bir uzun yürüyüştür hayat.
Çiçeklidir de, sabır ister de, uzundur.
Adım adım emek ister de, uzundur.
Yoksa bir anlık akıştır.
Kimler bulur yolu?
Kimler kaybolur yollarda, yollarda akarken?
Hangi bir anı hissettik,
hangi bir anımıza şahit tuttuk gönlümüzü,
bize kalan onlardır.

sev beni

Zamanlar aldı seni benden engelleyemedim,
Çok istedim gitmemeyi ama beceremedim sana elweda diyemedim,
İsterdim ki sana beni bekle demeyi,
Yapamadım gülüm, beceremedim,
Ne olur yeniden sew beni.

Sev Beni Sev Diyordu Katran Karası Gözlerin.

simsiyah saçların beline uzanıyordu
minicik ellerin
ve kalemle çizilmiş kadar güzeldi gül pembesi dudakların
yüzünde kusurun bulunmazdı zerresi
ama ben gözlerine tutukun gözlerine sevdalalı…

Aşk sevipte Kaybetmek mi?

Hiç titremesin ne elin
Ne de bana verdiğin yüreğin sil gitsin..
Bana inanmadın güvenmedin ya;
Hiçbirşeyin önemi kalmadı benim için..
Buruşturup bir yana atsan
Belki bu kadar acımazdı kalbim..
Hiç titremesin elin sil gitsin.
Ben sensiz kalmam nasıl olsa..
Dünyanın öbür ucunda da olsan
Gözümü yumsam yanıbaşımda olacaksın

Elimi kalbime koyacak olsam
Usul usul dokunurum sana kaçamazsın..
Çok yoruldum artık inan..
Ne anlatmaya halim kaldı
Ne de anlaman için zaman..
Vazgeçmeyeceksin inandıklarından..
İşte o yüzden sevgilim
Hiç titremesin elin yüreğin..
Sil gitsin..

Affetmezseniz Sevemezsiniz

Bir gün trenle seyahat eden birisi tesadüfen son derece huzursuz olan genç bir adamın yanına oturdu.Bir süre sonra, genç adam, uzak bir hapishaneden henüz çıkmış bir mahkum olduğunu açıkladı. Mahkumiyeti ailesine o kadar utanç vermiş ki, ne ziyaretine gelmişler, ne de bir mektup yollamışlardı. Ama fakir oldukları için seyahat edemediklerini, cahil oldukları için mektup yazmadıklarını umuyor; her şeye rağmen kendisini affetmiş olmalarını hayal ediyordu.