ACABA… SİZ HANGİ TÜR KİBRİT ÇÖPÜSÜNÜZ?

ACABA… SİZ HANGİ TÜR KİBRİT ÇÖPÜSÜNÜZ?

Ben kibrit çöplerini insanların
Yaşantılarına benzetirim.
Kibrit kutusu insanın yaşadığı toplumu ifade eder bir bakıma.
Bazı kibrit çöpleri vardır bir amaç için yanarlar,
Kimi bir sigara yakar,
Kimi bir ocak,
Kimi boş yere yanıp tükenir
Hiçbir işe yaramadan.
Kimi ise bir ormanı, bir evi,
Büyük bir alanı yakar kül eder, kendisiyle birlikte.
Kibrit kutusunu açıp baktığınızda hepsi aynı gibi gözükse de birbirinden farklı kibrit çöpleri vardır.

Seni bile

Bize hep elimizdekiler için savaşmak öğretilmişti;
O ilk dünyaya geldiğimiz anda bile nefes alabilmek için

ağlamıştık oysa!!!

Sonra ağlama demişlerdi, güçsüzlüğünü belli etme kimselere,

sevindirme seni üzmek isteyenleri!!
Bunun sayesinde odamızın en uç köşelerine

kıvrılıp kıvranmayı,
ağzımızı yastıklarla kapatıp çığlıklar atmayı öğrenmek

zorunda kaldık sonraları!!!

Gülme sesli kahkahalarla her ortamda yanlış

anlaşılırsın dediler,
çok gördüler mutluluğun sembolü olan küçük ve

masum bir kahkahayı..

Tuttuk kendimizi, engel olduk mutluluklara
Sığınaklarımıza evlerimize girdiğimizde kapattık

kendimizi güldük

içimizde kalanlara deli dediler!!!

Dertlerimiz, acılarımız oldu astık yüzlerimizi
Somurtkansın,mutlu olmayı beceremiyorsun dediler,

yalandan gülücükler attık etrafımızdakilere
Öylesine sahte öylesine anlamsız!!!

Dün geçtim aynanın karşısına uzun uzun baktım kendime!
Düşündüm sonra ben mi yaşıyorum benim olan hayatı,
ben mi yön veriyorum isteklerime
Benim mi bu mimikler diye!!

Anladım en sonunda
Şu yalan dünyada kendi isteklerimden başka herkesin

isteğini yerine getirmişim
Ama kendimi unutmuşum bu sayede
Kendi kimliğimi kaybetmişim, başkaları

mutlu olsun yeter ki diye

Karar verdim bugün, itiraz ettim yaşamamı engelleyenlere
Bundan böyle neye gülüyorsa gönlüm ona kahkahalar

atacagımm kimseyi takmadan,
kendimi dinleyerek, neye acıyorsa yüreğim onla yıkılacagım,
belki çaresiz belkide aciz diyecekler

ama ben her gözden yardım dilenicem sırf

ben istiyorum diye
Unutacağım kendimden başka herkesi&!!!

___Seni bile___

Ağlamaktan Korkma Gözüm!

Ağlamaktan Korkma Gözüm!

Bir gözyaşı, gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı; sevgiyi damıtır en derin yerinden. Suçlardan sonra tenha gecelerde akarsa tevbedir tadı; gönülleri arıtır en kara kirinden. Madem ki gözyaşı bir kutlu demdir, elbette bir erdemdir.

İŞTE BU YÜZDEN…

Kelimelerimi tanıdın önce, ardından beni. Seni tanıdım önce, sonra gördüm kelimelerin sana yetmediğini. Ben kadar kayıptın, ben kadar yanlış yapmıştı hayat sana, ben kadar karanlık sunmuşlardı bu yaşında. Geç doğmuştun sen biraz, ben biraz erken yaşlanmıştım. Geçmişimi gördüm sende.

SANA GİTME DİYEMEDİM

ben sana aşk dedim!

aşk’ı hakettiğin için…
Bu yangın içimi için için yerken,ben sana aşk dedim..Sen bana git!!!Ben sana vur dedim kalbimi,Sen bana dur!!!

sessiz sevmeler

“İki varlık iki yürek atar dururmuş uzaklarda…

….ve bu varlıkların kalpleri kanarmış her gece”

Kalbim hep kanamaya mahkum sanki. Bir kez de kanamasa sanki.. olmaz mı..

Her zaman tek başıma yaşadım sevdamı. Tek kişilik dünyamda çok kişilik sevdim… kocaman sevdim.. Sitem değil bu sözlerim sakın ha yanlış anlama sevgili.. Gönül kırgınlığı bu.. ama sana değil.. sen haklısın..
belki.. kırgınlığım tamamen kendime.. gönlüme..yüreğime.. bu yürek var ya bu yürek.. durur durur nerde imkansız var gider onu sever işte..

sessiz sevmeye odaklı kalbim sanki. haykırırcasına sevmek isterdim oysa.

sevmeler hep içten, hep susarak mı olmalı?

ben seni bir kenardan, sessizce, inceden mi sevmeliyim?

özledim seni. özlüyorum. elimde değil.

Ruhun bensizliğin ağırlığını çekiyor mu şu dakikalarda.. bilmiyorum.. ve..bilmeyi deli gibi istiyorum..

Suskunluğun
aşkından daha çok deliye çeviriyor bilesin… sessizliğinin yanında
sensizliğine de mahkum etme beni sevgili ne olur…

Özlemin
bazen isyana yöneltse de kalbimi ve dilimi, yine de orda, her
nerdeysen.. işte orda.. beni de beraberinde götürdüğünü biliyorum. Her an aklında olmasam da sevdam girdi ya bir kez yüreğine, arada
hatırlasan da olur beni.. sitemim yok sana yüce gönüllü sevgili…
sitemim yok sana…

İNCİ

Ben kumdum, denizin altında yatardım.
Sonra bir istridye kabuğunun içine doldum,
Kabuk beni işledi inci yaptı.
Bir kabuğun içindeki inciden kimin haberi olur ki?
Sen derinlere daldın çok derinlere…

Kar…Uçak babama selam söyle….

Karlı bir akşamdı Ankara da
Son kez elele yürümüştük
Bitmesin istediğim yola kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık…
Yazarsın bana demiştin bende yazarım sana sık sık,
Ağlıyorum,
Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı
Elimi daha sıkı tuttun
Anlıyordum
Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim…

ARAMAK

Ömür boyunca aramak.. Yalnız seni aramak. Paslı teneke kutularda, küf kokan dolaplarda, çerçevelerde, tenhalarda, sonra vapurlarda, trenlerde hep seni aramak. Belki bu şehirde değilsin. Ne çıkar? Seni arıyorum ya. Belki de aynı sokakta evlerimiz, sabahları beni görüyorsun işime giderken. Sonra akşamı bekliyorsun, alacakaranlığı… Beni bekliyorsun ya da bir başkasını, bir başkasını.

Hiç gel demeyeceğim sana. Aramak neredeyse ben oradayım. Ayaklarım ne güne duruyor? Yok yok birden karşıma çıkma. Kaç, saklan. Seni aramak istiyorum.

HİÇ GİTME

Öyle bir giris yaptinki hayatima, .
icime haps ettim seni….
Yüregimdeki o Beni buldun .
yalnizligin ortasindan cektin cikardin sevgilim
Sevmek buymus demekki, .
mutluluk buymus demekki, .
Delice Sevip Delice Özlemek buymus herseyim..
Düsünüyorum, .