yaşasın bugün cuma:)‏

Çoğumuz, saniyelerin nasıl hızla akıp gittiğini gösteren kelepçeleri tatilde bile bileğimizde gönüllü taşıyarak, gözümüzü o kelepçenin sabırsız akrebinden, kulağımızı damarımızdaki tik – takların yorucu sesinden bir an olsun ayırmadan kör bir telaşa koşuyoruz, koşmamız gerektiğini düşündüğümüz yolu…

Bir Rumen masalı

Yoksul köylerin en yoksulunda, yoksul mu yoksul bir aile yaşarmış. Bu aile o kadar yoksulmuş ki çok ender yemek yer, su bile içmezlermiş. Malları mülkleri yokmuş, ama çocukları çokmuş. Bir süzgecin ne kadar deliği varsa, onlarda da o kadar çocuk varmış. Hayatta tek şansları en büyük kızlarıymış. Her şeye aklı yeten bu kız, diğer kardeşleriyle de ilgilenir, onları da eğitirmiş.

Bu yoksul ve kalabalık aileye köyün ağası acımış. “Açlıktan öleceksiniz. Sana şu tarlayı veriyorum, üzerine ev yaparsın, kalanını da eker, diker, çocuklarının ekmeğini çıkartırsın,” demiş. Yoksul ailede sevinç, bir bahar rüzgarı gibi esmiş o gece. Herkes güzel yarınların rüyasını görmüş. Ertesi gün yoksul köylü tarlaya gitmiş. Ev yapmak için temel kazmaya başlamış. Bütün gün kazmış, derin bir çukur oluşturmuş. Akşam olurken de çukuru öyle açık bırakıp eve dönmüş. Zaman çok geç olduğundan çukurun üzerini kapatacak bir şeyleri bulamamış.

DOST OLALIM GÖNLÜMÜZLE

Olmasa da olur dediğimiz insanlarla doludur hayatımız; tanıştığımız, selamlaştığımız; klasik cümlelerle iletişim kurduğumuz, yanıtlarını merak etmediğimiz sorular

sorduğumuz…

İyi insan olmadıkları için mi uzak dururuz onlardan? Hayır, hiç sanmıyorum.

Gönülde biter her şey; akla yararlı gelse de samimi bir ilişki, gönlün hayır dediğine ısınmak mümkün olmaz.

İster dünyanın en yakışıklısı, ister en güzeli olsun; ister en zengini, ister en komiği; ne yapsa nafile; yüreğine ulaşamaz.

Başkası için özel olan, senin gözünde dünyanın en sıradan insanıdır ve … yüzüne bakmaz kimisi vazgeçemediğim dediğinin…